«ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΝ ΔΕΙ ΘΕΩ ΜΑΛΛΟΝ Ή ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ» (Πράξ.Ε’29’)!!!

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ, Ο ΠΡΩΗΝ ΑΣΠΛΑΓΧΝΟΣ ΤΕΛΩΝΗΣ!!!

 

Ζούσε  κάποτε  ένας  τελώνης  που  ονομαζόταν  Πέτρος, ήταν πλούσιος πολύ, αλλά και πολύ άσπλαγχνος. Μ’ αυτόν τον πλούσιο συνέβη το εξής θαυμαστό περιστατικό:

«Ήταν χειμώνας. Μερικοί ζητιάνοι, καθησμένοι σ’ ένα σοκάκι, “διασκέδαζαν” την πείνα τους… Ξαφνικά, πετάγεται ένας θερμόαιμος και βάζει στοίχημα πώς θα κατάφερνε τον Πέτρο, να του δώσει ελεημοσύνη.

Πήγε λοιπόν στην πόρτα του και τον περίμενε.

Μόλις ήλθε ο Πέτρος, έτυχε να έλθη συγχρόνως και ο φούρναρης μ’ ένα κοφίνι με ψωμιά. Ο πτωχός ζήτησε ελεημοσύνη, αλλά ο πλούσιος Πέτρος τον έδιωξε. Εκείνος όμως δεν έφευγε, αλλά συνέχιζε με επιμονή να ζητά ελεημοσύνη. Μέχρι που θύμωσε ο Πέτρος και μη βρίσκοντας κάτι πρόχειρο, του πέταξε ένα ψωμί γιά να τον κτυπήσει… Ο ζητιάνος αυτό περίμενε. Αρπάζει το καρβέλι και εξαφανίζεται.

ΛΙΑΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!!!

 

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΣΣΕΞ!!!

<<Ο Χριστός, μας παρέδωσε τον λόγο που έλαβε από τον Επουράνιο Πατέρα Του (Ιωάνν. ΙΖ΄14΄)!!!

Παρομοίωσε τον Εαυτό Του με βράχο, πάνω στον οποίο θα θραύωνται όλοι όσοι επιπίπτουν σ’ αυτόν και θα συντριβούν εκείνοι στους οποίους αυτός ο βράχος θα επιπέσει (Ματθ. ΚΑ΄44΄)!!!

Τί συμβαίνει τότε;

Είμασθε εμείς που έχομε επιπέσει σ’ αυτόν τον τεράστιο και θαυμαστό λίθο ή ο λίθος επέπεσε σ’ εμάς;

Δεν γνωρίζομε.

Αυτό όμως που συμβαίνει σίγουρα, είναι ότι, ευρισκόμασθε σ’ ένα κόσμο πραγματικοτήτων, των οποίων την ύπαρξι δεν υποπτευόμασθε καν εκ των προτέρων. Τον παλαιό καιρό, όταν η ζωή γιά τους πολλούς κυλούσε στους ευρείς διαύλους μιάς σταθερής παραδόσεως, ο Λόγος του Χριστού εμφανιζόταν αδιατάρακτος!

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑΣ!!

 

«Στα πνευματικά πράγματα δεν χάνεται τίποτε!

Ένας στεναγμός, μιά προσευχή, κάποιο δάκρυ, ένας καλός λόγος προς κάθε άνθρωπο, θα έλθη η στιγμή να καρποφορήση!

Δεν ξέρουμε πότε!

«ΠΟΙΑ ΓΑΡ Η ΖΩΗ ΥΜΩΝ; ΑΤΜΙΣ ΓΑΡ ΕΣΤΑΙ Η ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΗ, ΕΠΕΙΤΑ ΔΕ ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΖΟΜΕΝΗ» (Ιακώβ. Δ’14’)!!!

 

«ΟΤΙ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΗΜΙΝ Η ΠΑΛΗ ΠΡΟΣ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΣΑΡΚΑ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΡΧΑΣ, ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΤΟΥΤΟΥ» (Εφεσ.ΣΤ΄12΄)!!!

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!

 

«Το 1919, η Ιερά Μονή του Αγίου Σεργίου στην Ρωσία, δοκιμάσθηκε από στέρησι και πείνα. Δεν είχαν ούτε ψωμί...

Στις 16 Νοεμβρίου του 1919, μία γερόντισσα από τα γύρω χωριά, η Νίνα Στεφάνοβνα Αριστόβα, ζήτησε να δη τον ηγούμενο. Ο ηγούμενος, αρχιμανδρίτης Κρονίδης, την δέχθηκε αμέσως. Και εκείνη του εξήγησε ότι, έμαθε τη στέρησί τους, και τους έφερε ό,τι μπορούσε, ψωμί, ζάχαρη, καφέ…!

Ταράχθηκε ο ηγούμενος βλέποντας τη γνωστή του πτωχή γυναίκα, να γεμίζη ένα τραπέζι με αγαθά!

Και της είπε:

ΜΑΘΗΜΑ «ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ», ΑΠΟ ΠΤΩΧΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ!!!

 

Ένας ανθρωπολόγος, πρότεινε σε μία παρέα παιδιών, κάποιου χωριού της Αφρικανικής Ηπείρου, να παίξουν το εξής παιγνίδι:

Έβαλε ένα καλάθι γεμάτο γλυκά και ώριμα φρούτα δίπλα σε ένα δένδρο και είπε στα παιδιά, ότι όποιος κατάφερνε να φθάσει πρώτος στο δένδρο θα λάμβανε ως βραβείο όλο το καλάθι με τα φρούτα.

Εκείνα, αμέσως, δέχθηκαν με χαρά να παίξουν, κοιτώντας με λαχτάρα τα φρούτα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΝ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ!!!

 

ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΚ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΝ ΧΕΙΛΕΩΝ ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ π.ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ!!

 

ΘΑΥΜΑΣΤΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, ΤΟ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ!!!

 

Πάνε κάποια χρόνια πριν, όταν ένας φοιτητής, ο Θανάσης, ήταν στο πτυχίο μιάς δύσκολης Σχολής του Πανεπιστημίου. Είχε γιά διαφόρους προσωπικούς λόγους, καθυστερήσει να πάρει πτυχίο, συγχρόνως όμως είχε αρραβωνιασθή, με σκοπό γρήγορα να νυμφευθή. Η καθυστέρηση του πτυχίου είχε δημιουργήσει στενοχώρια, τόσο στους γονείς  του και  στην  αρραβωνιαστικιά  του,  αλλά  και  στους  αγαπημένους φίλους του.

Έτσι, μία μέρα ξεκίνησε να πάει στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, γιά να του ζητήσει τη γνώμη του, αν δηλαδή πρέπει να διακόψει τη Σχολή, αφού δεν μπόρεσε να τελειώσει, και να πιάσει δουλειά εν όψει του γάμου του ή να συνεχίσει και να δώσει εκείνο το δύσκολο μάθημα του απαιτητικού και δύστροπου Καθηγητή.

Ο Παππούλης ήταν κάθετος λέγοντας του:

«Βεβαίως να δώσεις το μάθημα και αφού εσύ πιά δεν μπορείς να κάνεις ως άνθρωπος κάτι, θα σε βοηθήσουμε εμείς!». Πάντα ο Παππούλης χρησιμοποιούσε τον πληθυντικό. Μίλησαν και γιά άλλα θέματα προσωπικά, και του έδωσε πολύ κουράγιο και δύναμη, γιά  να συνεχίσει τον αγώνα του, υποσχόμενος ότι θα προσευχηθή γι’ αυτόν!

Ο Θανάσης, επέστρεψε όλο χαρά και δύναμη στη πόλη που σπούδαζε και έβαλε τα δυνατά του να διαβάσει και, με βεβαία την ελπίδα και με την ευχή του Γέροντα, πήγε να γράψει.

«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ!!! ΤΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΩ;;;» (Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)!!!

 

Ο ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!

 

Τέκνον ευσεβούς -και επιφανούς πως- οικογενείας, μεμορφωμένον και κατέχον προσοδοφόρον θέσιν, ήθελε να μεταβή εις Μοναστήριον. Η οικογένεια αντέδρασε σφοδρότατα. Έγραψαν δε (διότι δεν πρόκειται περί οικογενείας κατοικούσης εν Καλάμαις) και εις τον π. Ιωήλ, και παρεκάλουν αυτόν όπως, δι’ επιστολής αυτού, αποτρέψη το σχεδιαζόμενον. «Είνε κρίμα», έγραφον, «να εγκαταλείψη τα εγκόσμια ένας άνθρωπος  ε π ι τ υ χ η μ έ ν ο ς  εις την ζωήν».

 

Η απάντησις του π. Ιωήλ:

Ο, ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ, ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΚΛΕΠΤΟΥ!!!

 

Ένας κρεοπώλης, πήγε στην στάνη ενός τσοπάνου και αγόρασε κάποια αρνιά του. Με επιτηδειότητα, όμως, πέταξε αζύγιαστα προς το μέρος του δύο αρνιά, χωρίς να το αντιληφθή ο βοσκός.

Όταν γύρισε ο κρεοπώλης στο Ληξούρι, έρχεται ο παπά-Παναγής ο Μπασιάς και του λέει:

ΘΑΥΜΑΣΤΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΑΓΗ ΤΟΥ ΜΠΑΣΙΑ!!!

 

ΤΑ ΜΕΙΖΟΝΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ, ΔΙΔΟΝΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΝΑΣ!!!

 

Ο τότε Επίσκοπος Κεφαλληνίας, από το απόγευμα ετοιμαζόταν να πάη την επομένη στο Ληξούρι να συναντήση τον παπά-Μπασιά, να συζητήση μαζί του, αλλά και να εξομολογηθή. Είπε λοιπόν στον συνοδό του:

«Πρωΐ-πρωΐ, να ευρίσκεσαι στην Μητρόπολη, διότι θα πάμε κάπου», χωρίς να του προσδιορίση τον προορισμό τους.

«ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΤΑΡΑΣΘΕ» (Ρωμ.ΙΒ’14’)!!!

 

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΨΥΧΗΣ!!!

 

<<Το καλοκαίρι του 1963 εκοιμήθη η μητέρα μας, ύστερα από μακροχρόνια και επώδυνη ασθένεια. Ήμουν τότε 15 χρόνων. Η κηδεία έγινε στο χωριό μας. Λόγω των γνωριμιών του πατέρα μας, του αδελφού μας (π. Επιφανίου) και της αδελφής μας Φωτεινής, ο αριθμός των προσώπων που ήλθαν στην κηδεία,  ήταν πολύ μεγάλος. Με έβαλαν κι εμένα στη σειρά γιά συλλυπητήρια. Η συνήθης ευχή των παρευρισκομένων προς εμένα ήταν:

«Ο Θεός είναι μεγάλος... Υπομονή παιδάκι μου!».

Σήμερα, που είμαι 59 ετών, και με τόσες εμπειρίες στη ζωή, η ευχή αυτή είναι σημαντική, αξιόλογη και ουσιαστική. Γιά ένα παιδί όμως, 15 ετών, η ευχή αυτή, ακουγόταν πολύ μακρινή και άπιαστη, και δεν ανακούφιζε την ψυχή μου, που είχε ανάγκη από κάποια χειροπιαστή ένδειξη αγάπης. Κοίταζα αμήχανα δίπλα μου το χώμα, που είχε σκεπάσει τη μητέρα μου κι ένα πελώριο, «Γιατί Θεέ μου;» με είχε κυριεύσει.

Όταν πήγαμε σπίτι μας και μείναμε παρέα με λίγους στενούς συγγενείς, η μακαριστή θεία Αλεξάνδρα με πήρε από το χέρι, με ωδήγησε σε μία γωνία του σπιτιού, μακριά απ’ όλους και μου είπε τα παρακάτω λόγια, που θα τα θυμάμαι μέχρι το τέλος της ζωής μου:

ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΟΤΗΣ!!!

 

ΑΠΛΑΙ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΙ, ΤΟΥ ΠΑΤΡΟ-ΚΟΣΜΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!!

 

<<Όλοι οι άνθρωποι από ένα άνδρα και μίαν γυναίκα  εγεννήθημεν, και  όλοι  είμεθα  αδελφοί!  Ο  διάβολος, αδελφοί μου, ο μισόκαλος εχθρός μας, βλέποντας τον κόσμον πως πληθαίνει,  εφθόνησε  και  εβουλήθη  να εξολοθρεύση  τον  κόσμον  και  έβαλε  μίσος  εις  την  καρδίαν  των ανθρώπων,  να  μισούν  αλλήλους  και  να  μη  υπανδρεύωνται  και γεννώσι τέκνα και αυξάνη ο κόσμος. Και έριψε τους ανθρώπους εις αρσενοκοιτίας, κτηνοβασίας και άλλα αισχρά, οπού δεν τα έκαμνον ούτε τα άλογα ζώα…

Βλέπων ο Πανάγαθος Θεός, πως ο μισόκαλος διάβολος  έβαλε  σκοπόν  να  τελειώση  τον Κόσμον,  παρήγγειλεν  ότι, όποιος  δεν  κάμνει  παιδιά  να  είναι κατηραμένος.

Και από τότε υπανδρεύοντο και έπαιρνον γυναίκας.

Άκουσε και συ, αδελφέ μου, οπού δεν κάμνεις παιδιά.

Νομίζεις ότι έχεις κατάρα;;

ΜΕΓΑΣ Ο ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΟΥΤΟΣ ΛΟΓΟΣ!!!

 

«ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ…» (π. Αυγουστίνος Καντιώτης)!!!

Η ΠΟΛΥΕΙΔΩΣ ΕΚΔΗΛΟΥΜΕΝΗ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΑΓΑΠΗ!!!

«Αγάπη είναι, να ακούσεις με πόνο την στενοχώρια του άλλου!

 Αγάπη είναι, και ένα βλέμμα πονεμένο και ένας λόγος που θα πεις με πόνο στον άλλον, όταν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία!

 Αγάπη είναι, να συμμερισθής τη λύπη του άλλου και να τον αναπαύσεις στη δυσκολία του!

 Αγάπη επίσης είναι, να σηκώσεις έναν βαρύ λόγο που κάποιος θα σου πει!

ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΣ ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!!!

 

«…Επειδή δεν γνωρίζομεν ούτε την ώραν, ούτε την στιγμήν κατά την οποίαν θα μας καλέση ο Κύριος, πρέπει η ζωή μας να είναι όσο το δυνατόν ειρηνική, επειδή θα μας κρίνη ο Κύριος, όπως μας εύρη την τελευταίαν στιγμήν του βίου μας: “Όπου εύρω σε, ούτω και κρινώ σε”!

Ο Κύριος αναπαύεται εις τους ταπεινούς, τους πράους και ειρηνικούς!

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, ΝΙΚΑ ΚΑΘΕ ΦΟΒΟΝ!!!

 

ΜΑΘΗΜΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ!!

Ήσαν δύο φίλοι, πολύ αγαπημένοι. Κάθε βράδυ έκαναν παρέα και συζητούσαν με τις ώρες, καθήμενοι σε δυό σκαμνιά. Κάποτε ο ένας από αυτούς, κατάφερε και αναρριχήθηκε στην εξουσία, καταλαμβάνοντας μία μεγάλη θέση στο δημόσιο τομέα.

Από   τότε,   όμως,   που   ανέλαβε   το   αξίωμα   αυτό,   ξέχασε τον καλό του φίλο. Δεν του έδινε πλέον καμμία σημασία, παρότι ο φίλος του επιχειρούσε αρκετές φορές να τον συναντήση…

ΤΟ ΦΟΒΕΡΟΝ ΑΓΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ...

 

Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ, ΤΟ ΚΑΛΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ!!!

ΑΙ ΕΥΩΔΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑΙ ΣΕΛΙΔΕΣ, ΕΚ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΩΝ!!!

ΕΝ ΥΓΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΝ ΤΡΙΠΤΥΧΟΝ!!

 

Η ΟΝΤΩΣ ΚΟΠΙΩΔΗΣ ΔΡΑΣΙΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΝ!!

 

Συζήτησις μετά τινος Θεολόγου:

«Ο Χριστιανός, πάτερ μου, πρέπει να είνε άνθρωπος δράσεως. Ο Μοναχικός Βίος όμως είνε απραξία».

 

(Και ο πατήρ Ιωήλ απήντησεν:)

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΙ, ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΤΗΒΕΝ ΡΑΝΣΙΜΑΝ!!!

 

«…Γιά τους Έλληνες, η πτώση της Πόλης, ήταν ακόμη πιο βαρυσήμαντη.

Γιά εκείνους, επρόκειτο πράγματι γιά το οριστικό τέλος ενός κεφαλαίου.

Ο θαυμαστός πολιτισμός του Βυζαντίου, είχε ήδη παίξει το ρόλο του, στον εκπολιτισμό του κόσμου και τώρα πέθαινε μαζί με την ετοιμοθάνατη Πόλη. Δεν είχε όμως πεθάνει ακόμη. Ο συρρικνούμενος πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης, στις παραμονές της πτώσης Της, περιλάμβανε πολλά από τα διαπρεπέστερα πνεύματα της εποχής, που ανήκαν σε ανθρώπους, οι οποίοι είχαν ανατραφεί με μία ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη παράδοση, που εκτεινόταν προς τα πίσω, μέχρι την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη!

ΑΠΟ ΤΑΣ ΔΙΔΑΧΑΣ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗΣ!!!

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ!!!

 

Μία ημέρα, προς το τέλος της αγίας Τεσσαρακοστής, ο Λαός της Βασιλευούσης, δηλαδή, της Κωνσταντινουπόλεως, επευφημούσε τον Δεσπότη Χριστό μετά ψαλμών και ύμνων!!

Βλέπει, τότε, ο μακάριος Ανδρέας (ο διά Χριστόν Σαλός), κάποιον γέροντα, ωραίο κατά την εξωτερική εμφάνιση, να εισέρχεται εις τον Ιερό Ναό! Πλήθος Λαού τον ακολουθούσε, με άνθη και Σταυρούς, οι οποίοι έλαμπαν ως αστραπή! Μελωδούσαν μέλος τερπνό, ηδύ και σωτήριο! Ο ένας στον άλλο παραχωρούσε το προβάδισμα και όλοι κατευθύνονταν προς τον Άμβωνα! Ο γέροντας εκείνος κατείχε κινύρα (έγχορδο μουσικό όργανο των αρχαίων Εβραίων) και έκρουε τις χορδές συνοδεύοντας τους ψάλτες!

Ο μακάριος Ανδρέας, ετέρπετο από το θέαμα και την ψαλμωδία και εσκίρτησε και είπε:

ΠΡΑΚΤΙΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΑΙ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΜΕΓΑΛΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΙ!!!

 

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ!!!

 

Η ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΗ ΔΙΟΡΘΩΣΙΣ, ΜΙΑΣ ΑΠΡΟΚΛΗΤΟΥ ΚΑΙ ΕΜΠΑΘΟΥΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ!!!

"Στον γάμο μου, (διηγείται ο αδελφός του π. Επιφανίου, ο αείμνηστος πλέον Πολυνείκης), ο Ιερέας- Προϊστάμενος του Ιερού Ναού που έγινε το Μυστήριο του γάμου μου, εμπόδισε τους προσκεκλημένους Κληρικούς και Ιεροψάλτες, να λάβουν μέρος στο Μυστήριο.

Ο π. Επιφάνιος, παρακάλεσε όλους να συμμορφωθούν με την “παράλογη” επιθυμία του Ιερέως. Μετά το πέρας του Μυστηρίου, και ενώ ο π. Επιφάνιος είχε απομακρυνθή από τον Ι. Ναό, εζήτησε από τον οδηγό που τον μετέφερε στο σπίτι του, να επιστρέψουν, χωρίς να δώσει εξηγήσεις γιά τον σκοπό της επανόδου.

ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΙ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΑΙ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ!!!

 

«Γιατί o Χριστός μέσα στην Αγία Γραφή ονομάζεται Οδός;

  Γιά να μάθης, ότι μέσω Αυτού ανεβαίνουμε στον Πατέρα!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΙΣ ΤΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ!!

 

Η ΜΕΧΡΙΣ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΕΩΣ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΝ!!!

 

ΠΡΟΣΦΑΤΟΙ ΚΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑΙ ΖΩΗΣ!!!

 

Σ’ ένα από τα μεγάλα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας συνέβη το εξής περιστατικό:

Η μητέρα μιάς κοπέλας, καλή και ευσεβής, έφυγε γιά την Αιώνιο Βασιλεία. Ήταν μία γνήσια Χριστιανή σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής της! Κάθε Κυριακή μαζί με την κορούλα της, πρωΐ-πρωΐ, ξεκινούσε γιά την Εκκλησία και εκεί, η καθαρή και φιλόθεη ψυχή της, πραγματικά συναντούσε τον Θεόν και ερχόταν σε επικοινωνία μαζί Του, ενώ συχνά κοινωνούσαν με την κόρη της, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας!

Και η κόρη της, καλή κοπέλα ήταν, αλλά μετά τον θάνατο της μητέρας της, αραίωσε τον Εκκλησιασμό και δεν πήγαινε τακτικά στην Εκκλησία. Και αν πήγαινε, πήγαινε προς το τέλος. Και   γιά   να   δικαιολογηθή   στη   συνείδησή   της,   που   την   έτυπτε, προφασιζόταν ότι, είχε πολλές δουλειές και φροντίδες και δεν της έφθανε ο χρόνος…

Ο ΙΕΡΟΣ ΦΥΛΑΞ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΜΑΣ!!!

Μία γερόντισσα, αγία ψυχούλα, ζούσε στον Πειραιά μόνη της. Το μοναχοπαίδι της ακολούθησε το δρόμο του Μοναχισμού και αφιερώθηκε εις τον Θεόν! Εκείνη δέχθηκε το γεγονός δοξάζοντας τον Θεόν, γιά την τιμή που έκανε στο παιδί της, αλλά και στην ίδια, παρ’ όλο που απόμεινε μόνη της.

Η γερόντισσα δεν είχε και καλή υγεία, είχε άσθμα που πολύ τη βασάνιζε και πολλές φορές έφθανε κοντά στο θάνατο. Μ’ αυτόν τον αγώνα πέρασαν αρκετά χρόνια. Κάποτε, ο Θεός, βραβεύοντας την πίστι και την αφοσίωσί της σ’ Εκείνον, παραχώρησε και άνοιξαν, προς στιγμήν, τα μάτια της ψυχής της και αξιώθηκε να αντικρύσει τον Άγγελο φύλακα τής ψυχής της! Η φωτεινότητα και η Θεία γλυκύτητά Του, γέμισαν με υπερκόσμια χαρά την ευλαβέστατη γερόντισσα! Τώρα είχε δει με τα μάτια της ότι, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ήταν μόνη της! Έτσι, προσευχόταν πλέον με μεγαλύτερη πίστι και θερμότητα!

Όμως, η ασθένεια συν τω χρόνω θέριευε...

Ο ΟΝΤΩΣ ΤΡΙΣΜΑΚΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΤΡΙΣΟΛΒΙΟΣ!!!

Η ΣΤΕΡΕΑ ΒΑΣΙΣ, ΑΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ!!

ΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΓΙΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑΙ, ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ!!!

  

«Ξέρεις˙ όταν μου φιλούν το χέρι, σχηματίζω με τον αντίχειρα και τα άλλα δάκτυλα, το σημείο του Σταυρού! Έτσι, όλοι φιλούν τον Σταυρό και όχι το χέρι μου!!

Η ΑΣΦΑΛΗΣ ΑΦΕΤΗΡΙΑ, ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΝΩ ΕΚΚΙΝΗΣΕΩΣ!!!

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ!!!

 

Κάποιος φοιτητής της Θεολογίας, πνευματικό τέκνο του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, είχε πάει ένα πρωΐ να τον δει στο σπίτι του. Περιμένοντας εκεί, παρακολούθησε μία τηλεφωνική συζήτηση του Γέροντα με κάποιον Καθηγητή Πανεπιστημίου. Ο φοιτητής κατάπληκτος, «κομπλεξαρισμένος» από την ευφυΐα και τις γνώσεις του Γέροντά του, του λέει μετά το τέλος της συνδιαλέξεως:

«Γέροντα, σκέπτομαι μήπως πρέπει να αλλάξω Πνευματικό, διότι δεν είμαι άξιος εγώ, ένα απλοϊκό παιδί, να έχω Πνευματικό κάποιον άνθρωπο σαν εσάς».

ΑΓΙΟΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ ΟΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΙ!!

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΞΩΜΕΝ ΕΙΣ ΑΥΤΑ;;;!!!

  

 Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΝΙΤΣΑΣ.

Από το Αναγνωστικό της Γ' Δημοτικού 1964, σελ 214-217.