ΑΙ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΕΙΣ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑΤΑ!

 

  

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΣΚΟΤΙΣΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩΪΣΜΟΥ.

 <<Η υπερηφάνεια του νου, είναι η σατανική υπερηφάνεια, η οποία αρνείται τον Θεόν και βλασφημεί το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό και πολύ δύσκολα θεραπεύεται. Είναι ένα βαθύ σκοτάδι, το οποίο εμποδίζει τα μάτια της ψυχής, να δουν το φως που υπάρχει μέσα της και που αυτό το φως την οδηγεί στον Θεόν, στην ταπείνωση, στην επιθυμία του αγαθού!

Αντίθετα, η υπερηφάνεια της καρδιάς, δεν είναι γέννημα της σατανικής υπερηφάνειας, αλλά δημιουργείται από διάφορες καταστάσεις και γεγονότα: Πλούτο, δόξα, τιμές, πνευματικά ή σωματικά χαρίσματα (ευφυΐα, ομορφιά, δύναμη, δεξιοτεχνία κ.λ.π.). Όλα αυτά, σηκώνουν ψηλά τα μυαλά των ανοήτων ανθρώπων, που γίνονται έτσι ματαιόφρονες, χωρίς όμως να είναι και άθεοι... Αυτοί πολλές φορές ελεούνται από τον Θεόν, παιδαγωγούνται και σωφρονίζονται. Η καρδιά τους συντρίβεται, παύει να επιζητεί δόξες και ματαιότητες, και έτσι θεραπεύονται.

ΣΟΦΗ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ!!

 

ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΟΣ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΣ ΛΟΓΟΣ!!

<<Παρέβησαν ο Αδάμ  και  η Εύα την προσταγήν του Θεού, και εξωρίσθησαν από τον Παράδεισον. Τώρα τί κάμνομεν, Χριστιανοί μου, ημείς;

Ζητήσατε να μάθετε ότι, εις τους χιλιάδες  χρόνους, όλοι  όσοι  απέθνησκον, επήγαιναν εις την κόλασιν. Ευσπλαγχνίσθη ο Κύριος το γένος των ανθρώπων,  και  ήλθε  και  έγινεν  Άνθρωπος  Τέλειος  εκ  Πνεύματος Αγίου, από τα καθαρώτατα Αίματα της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και  Αειπαρθένου  Μαρίας,  και  μας  έβγαλεν  από  τας  χείρας  του διαβόλου!!

Ζητήσατε  να  μάθετε  ότι,  Κυριακήν  ημέραν  έγινεν  ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, Κυριακήν ημέραν εγεννήθη ο Χριστός και μας έδειξε την Αγίαν Πίστιν, το Άγιον Βάπτισμα, τα Άχραντα Μυστήρια.  Υβρίσθη,  εδάρθη,  εσταυρώθη  κατά  το  ανθρώπινον, Ανέστη  την  τρίτην  ημέραν,  επήγεν  εις  την  κόλασιν,  έβγαλε  τον Αδάμ και την Εύαν και το γένος του, και έγινε χαρά εις τον Ουρανόν, εις τον άδην και εις όλον τον κόσμον. Φαρμάκι και σπαθί δίστομον εις  τους  Εβραίους  και  εις  τον  διάβολον.  Ανελήφθη  εις  τους Ουρανούς  και  εκάθησεν  εκ  δεξιών  του  Πατρός,  να  συμβασιλεύη αιωνίως και  να  προσκυνήται  από  τους Αγγέλους!!

Ζητήσατε  να μάθετε  πώς  σήμερον,  αύριον,  περιμένομεν  το  τέλος  του  κόσμου. Είσθε φρόνιμοι και γνωστικοί. Καταλάβετε και μόνοι σας το καλόν, και κάμνετέ το!

ΣΟΦΑΙ ΚΑΙ ΣΩΣΤΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ!

 

 

Ο ΣΩΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΑΠΟΚΤΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ!!

<<Ανηφορίζοντας από τη Γεθσημανή στο όρος των Ελαιών, συναντά κανείς το Μοναστήρι του αββά Αβραμίου. Σ᾿ αυτό το Μοναστήρι, ηγούμενος ήταν ο αββάς Ιωάννης ο Κυζικηνός.

Τον ερωτήσαμε, λοιπόν, κάποια ημέρα:

«Αββά, πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς αρετή;».

Και μας απάντησε ο Γέροντας:

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΟΦΟΥΣ, ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ Η ΠΡΑΞΙΣ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ!!

 

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΥ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΟΣ.

 

<<Ωνόμασεν ο Θεός τον άνδρα Αδάμ, την γυναίκα Εύαν. Έκαμε και ένα Παράδεισον εις το μέρος της Ανατολής όλον χαρά και ευφροσύνη μήτε κανένα λυπηρόν. Τους εστόλισε με τα επτά Χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος. Τους έβαλε μέσα εις τον Παράδεισον, να χαίρωνται ως Άγγελοι!

Λέγει ο Θεός του Αδάμ και της Εύας:

«Εγώ, σας έκαμα ανθρώπους λαμπροτέρους από τον ήλιον. Σας έβαλα μέσα εις τον Παράδεισον, να χαίρεσθε από όλα τα αγαθά του Παραδείσου. Μα διά να γνωρίζετε πως έχετε Θεόν  Ποιητήν  και  Πλάστην  σας,  σας  δίδω  μίαν  παραγγελίαν: Μόνον από μίαν "συκήν" να μη φάγητε "σύκα", μα να ηξεύρητε και αυτό, πως ανίσως  παραβήτε την προσταγήν μου και φάγετε, θα αποθάνετε.

Και  έτσι,  τους  άφησεν  ο  Θεός  μέσα  εις  τον Παράδεισον και εχαίροντο ως Άγγελοι!

Και  έτσι,  αδελφοί  μου,  βλέπων  ο  μισόκαλος  διάβολος  την μεγάλην δόξαν οπού έλαβον ο Αδάμ και η Εύα από τον Θεόν, τους εφθόνησε· και τί κάμνει; Ηξεύροντας, ως πνεύμα πονηρόν οπού είναι ο διάβολος, πως ευκολώτερα απατάται η γυναίκα από τον άνδρα, εστοχάσθη ότι, άμα απατήση την γυναίκα, έπειτα με το  μέσον  της  γυναικός  εύκολα  απατά  και  τον  άνδρα.  Και εμβαίνει εις ένα όφιν και πηγαίνει εις την Εύαν και της λέγει:

Ο ΟΛΕΘΡΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ...

 

 

Η ΑΔΙΑΚΡΙΤΟΣ ΥΠΑΚΟΗ, ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΝ!

<<Ήταν στην Ιορδανία ένας πολύ απλός παπάς, που έκανε θαύματα. Διάβαζε ανθρώπους και ζώα που είχαν κάποια αρρώστια και γίνονταν καλά. Πήγαιναν και μουσουλμάνοι σ’ αυτόν, όταν έπασχαν από κάτι και τους θεράπευε. Αυτός, πριν Λειτουργήσει, έπαιρνε ένα ρόφημα με λίγο παξιμάδι και μετά όλη την ημέρα δεν έτρωγε τίποτε.

Κάποτε, έμαθε ο Πατριάρχης, ότι τρώει πριν από τη Θεία Λειτουργία και τον κάλεσε στο Πατριαρχείο. Πήγε εκείνος, χωρίς να ξέρει γιατί τον ζητάνε. Ώσπου να τον φωνάξει ο Πατριάρχης, περίμενε μαζί με άλλους σε μία αίθουσα. Έξω έκανε πολλή ζέστη· είχαν κλειστά τα παντζούρια και από μία τρυπούλα περνούσε μία ακτίνα. Αυτός νόμισε ότι είναι σχοινί. Επειδή είχε ιδρώσει, βγάζει το ράσο του και το κρεμάει πάνω στην ακτίνα. Όταν το είδαν οι άλλοι που κάθονταν εκεί στην αίθουσα, τα έχασαν.

Πάνε, λοιπόν, και λένε στον Πατριάρχη:

ΑΓΩΝ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ!!

 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΝΤΟΥ, ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ (Μέρος Β')

Συγκλονιστική κατάθεσις και μαρτυρία ψυχής, από κλίνης οδυνηράς!!

 <<Έχω μέσα μου το φρόνημα και την πληροφορία ότι, τα τριάντα χρόνια της ασθενείας μου, έτσι τα βάδισα:

Θεός μου και Σταυρός μου το ίδιο, το ένα γλυκύτερο του άλλου, και γι’ αυτό ποτέ δεν εζήτησα να μου Τον πάρει!

Εδοκίμασα τον πόνο, αλλά όχι την γεύση της πικρίας του πόνου! Δεν με προβλημάτισε και δεν μου εδημιούργησε στενοχώρια και ποτέ δεν αισθάνθηκα μόνο άρρωστη!

Δεν έσυρα το βήμα απλώς υπομονετικά, τούτο καθόλου δεν μου άρεσε, αλλά ήθελα την πορεία χαρούμενη, και έτσι την εβάδισα! Ένα γλέντι, ένα πανηγύρι, ένα χαρούμενο τρέξιμο μέσα στην ακινησία μου!

Η ΘΕΑΡΕΣΤΟΣ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΥ, ΕΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙ!!

 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΝΤΟΥ, ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ (Μέρος Α')!!

Η ελπιδοφόρα εμπειρία, τριάντα ετών καθηλωτικών ασθενειών και πόνων!

  Η Δήμητρα Κόντου γεννήθηκε το 1952 στο χωριό Λυκούρια Καλαβρύτων και ήταν το δεύτερο παιδί από τα δέκα της οικογενείας… Το 1965 έγινε η διάγνωση ότι πάσχει από «μυασθένεια». Από το έτος αυτό άρχισε η μαρτυρική πορεία της. Άρχισε να δυσκολεύεται σε όλες τις κινήσεις της. Όπως αναφέρει η ίδια:

 «Είχα πολύ πεσμένες τις μυϊκές μου δυνάμεις σ’ όλο το σώμα. Έπεφτα απότομα κάτω και δεν μπορούσα να σηκωθώ μόνη μου. Φαγητό και νερό πολύ λίγο, διότι δεν μπορούσα να μασήσω και να καταπιώ, και γιά να μη στενοχωρώ τους γονείς μου, δεν τους το έλεγα και αυτό, γιατί έβλεπα ότι η φτώχεια και η πολλή στέρηση δεν τους έδινε δυνατότητα γιά κάτι καλλίτερο. Πολλές φορές έπεσα στην λάσπη γιά ώρες ή πάνω στα χιόνια γιά πολύ ή μούσκεψα στη βροχή, διότι οι γονείς μου έλειπαν όλη την ημέρα από το σπίτι, δουλεύοντας σε αγροτικές εργασίες.

Έτσι κύλησαν τα πρώτα χρόνια της αρρώστιας στο χωριό. Μετά τρία χρόνια μπόρεσα να μπω σε Νοσοκομείο των Αθηνών. Από εδώ και πέρα αρχίζει μιά άλλη πορεία σε διάφορα Νοσοκομεία. Σε κάθε Νοσοκομείο καθόμουν 6 μήνες, μακριά από την οικογενειακή φροντίδα και με ανάγκες ρουχισμού, χρημάτων κ.τ.λ..

Το 1971 στο Νοσοκομείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού των Αθηνών εξομολογήθηκα.

Έπεσαν τα πρώτα λέπια της αμαρτίας από τα μάτια μου, κάτω από το επιτραχήλι του σεβαστού γέροντος π. Ελπιδίου, πνευματικού του Νοσοκομείου. Διάλεξε (ο Κύριος) γιά τόπο της συναντήσεώς μας το Νοσοκομείο!»!

 Το 1975 και γιά πέντε χρόνια ήταν τρόφιμος του ασύλου Ανιάτων Πατρών…

Η ΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!

 

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑΙ ΚΑΙ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ!!

  

1. Ο λόγος που είπε ο Θεός στον Κάϊν ότι, «η ζωή σου στη γη θα είναι γεμάτη στεναγμούς, τρόμο και αγωνία», ταιριάζει γιά όλους τους αμαρτωλούς. Αλλά και ο Ίδιος ο Κύριος, θέλοντας να δείξει ότι εκείνοι που ακολουθούν τα θελήματα του σατανά, μοιάζουν του Κάϊν, έλεγε: «Εσείς θέλετε να εκτελήτε τις επιθυμίες του πατέρα σας διαβόλου. Εκείνος, ήταν ανθρωποκτόνος από την αρχή και δε στάθηκε ποτέ μέσα στην αλήθεια»…

2. Μόνο οι πνευματικοί άνθρωποι, αδιαφορούν γιά την ανθρώπινη δόξα και την περιφρονούν, επειδή έχουν «πληγωθή» και επιθυμούν άλλη δόξα... Γι’ αυτό και ελευθερώνουν τον εαυτό τους από κάθε φιλία του κόσμου, γιά να μπορέσουν να έχουν μόνο τον Θείο πόθο στην καρδιά τους! Γιατί, όσοι θέλουν να τρέξουν με ασφάλεια μέχρι τέλους το δρόμο, δεν ανέχονται ν’ αναμείξουν άλλον έρωτα και άλλη αγάπη, με Εκείνη - την Επουράνια!

Η ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟΣ, ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΣ!!

 

Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ ΘΕΟΣ, ΠΟΛΥΤΡΟΠΩΣ ΟΙΚΟΝΟΜΕΙ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΟΛΩΝ!!

             Κάποιος ερώτησε τον γέροντα Επιφάνιο:

«Πού είναι η αγάπη του Θεού, αφού αφήνει και πεθαίνουν και μικρά παιδιά;»

Ο γέρων π. Επιφάνιος, απάντησε ως εξής:

Η ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ, ΕΙΣ ΕΥΛΟΓΟΦΑΝΗ ΕΝΣΤΑΣΙΝ, ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ Π.ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ!!

 

«ΤΕΚΝΑ ΘΕΟΥ ΕΣΜΕΝ» (Α’Ιωάνν. Γ’2’)!!!

 Διηγείται μία μητέρα:

«Κάποια φορά στην εξομολόγηση είπα στον πατέρα Επιφάνιο:

“Ανησυχώ πολύ γιά τα παιδιά μου, μήπως πάθουν τίποτε, μήπως τους συμβή κάτι κακό. Βάζω χίλια-δυό με το μυαλό μου”.

Η απάντηση του π. Επιφανίου προς την μητέρα,  ήλθε ταχύτατα, σε έντονο ύφος και συγχρόνως συγκλονιστική:

«ΑΙΡΟΝΤΕΣ ΜΕΘ’ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΜΑΣ»!!

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ, ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ.

<<…όπως είναι φυσικό, η νοσταλγία των ανθρώπων τέτοιες χρονιάρες μέρες ταξιδεύει με το γρήγορο τρένο της φαντασίας σε χιονισμένα χωριουδάκια με ευτυχισμένα σπιτικά, με τ' αναμμένα τους τζάκια να σκορπούν σπιτίσια θαλπωρή, και τα γελαστά πρόσωπα των παιδιών, πίσω από τ' αχνισμένα τζάμια, ανακατεμένα με τα ροδοκόκκινα μάγουλα των χάρτινων αγγέλων που τα τριγυρίζουν. Και όλα να βλέπουν προς το καμπαναριό. Πότε θα σημάνει αξημέρωτα η καμπάνα γιά τη Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία!

Φέτος, όμως, πάγωσε η θαλπωρή! Το τζάκι βράχηκε, και έσβησε από ένα βρώμικο χιόνι ματωμένο, που το κουβαλούν χαιρέκακα τα διαβολάκια της Κατοχής και της στέρησης. Κι ο κόσμος, παγωμένος και τρομαγμένος, βυθίστηκε σ' έναν συναισθηματικό λήθαργο. Στο σπίτι των Κατσωναίων τα παιδιά μαζεύονταν νωρίτερα τώρα γύρω από την σόμπα, και άρχιζαν να διηγούνται Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες. Μερικές αληθινές από την καλή εποχή, αλλά οι περισσότερες φανταστικές. Πολλά παραμύθια με Χριστουγεννιάτικο περιεχόμενο, αλλά και τραγούδια. Κάμποσα βράδια, ευρισκόταν ανάμεσά τους κι ο Θεόφιλος (ορφανός, φίλος του Γιωργάκη). Απόψε, προπαραμονή των Χριστουγέννων, ο Γιωργάκης παρακαλούσε από νωρίς, ν' ακούσει να λένε γιά μιά ακόμη φορά «πώς γεννήθηκε ο Χριστός».  

Παρακάλια και προς τη μητέρα του:

«Πέστε μας απόψε το παραμύθι, που μας ετοιμάσατε γιά τα Χριστούγεννα».

«Μην είστε τόσο ανυπόμονοι! Όλα στον καιρό τους», απαντούσε η μητέρα.

«Πέστε το απόψε, καλέ μαμά», επέμενε ο Γιωργάκης.

«Απόψε, καλέ μαμά», επανέλαβε σιγανά χαμογελώντας και ο Θεόφιλος.

«Λοιπόν, αφού επιμένετε τόσο, θα σας το πω απόψε».

«Πολύ ωραία, μαμά», φώναξε ενθουσιασμένος ο Γιωργάκης.

«Πολύ ωραία, μαμά», επανέλαβε χαμογελώντας πάντα και ο Θεόφιλος.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ!!!

 

  

ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ, ΕΠΙ ΤΗ ΔΕΣΠΟΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ!!

Tης Δωρηθείσης επί γης Ειρήνης, υπό του Επουρανίου Πατρός, καλούμεθα άπαντες να μετάσχωμεν! 

Επιπολαίως σκεπτόμενοι νομίζομεν ότι, η Ειρήνη αυτή έχει σχέσιν με την κοσμικήν «ειρήνην» καί τινες μάλιστα, υπερφιάλως και υβριστικώς αντιδρώντες, ειρωνεύονται τον Δωρεοδότην...  Πόσον απατώμεθα οι τάλανες..! 

Η ΒΑΘΕΙΑ ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΓΝΩΣΙΣ, ΤΩΝ ΤΑΠΕΙΝΩΝ!!

 

Έλεγαν γιά τον αββά Σεραπίωνα ότι, η ζωή του ήταν σαν ενός πουλιού.

Δεν απόκτησε ποτέ κανένα πράγμα του κόσμου αυτού, ούτε έμεινε σε κελλί, αλλά τυλιγμένος με ένα σεντόνι και κρατώντας ένα μικρό Ευαγγέλιο τριγυρνούσε σαν να μην είχε σώμα!

Πολλές φορές τον εύρισκαν στον δρόμο, να κλαίει γοερά, και τον ερωτούσαν:

«Γέροντα, γιατί κλαις έτσι;».

Και εκείνος τους απαντούσε:

ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ!!

 

ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ (1851-1932)!!

 

Κάποια ημέρα, ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, ευρισκόταν σ’ ένα από τα αγαπημένα του εξωκκλήσια, γιά να λειτουργήσει. Παρατήρησε πως δεν υπήρχε κανένα πρόσφορο. Δεν ταράχθηκε όμως και προτίμησε να περιμένει, με τη βεβαιότητα ότι, σύντομα κάποιο πρόσφορο θα ευρισκόταν. Άλλωστε τόσα χρόνια, όσες φορές είχε συμβή να μην έχει πρόσφορο, πάντα την κατάλληλη στιγμή, κάποιος θα έφερνε, ή αν έπρεπε, κάποιος από το εκκλησίασμα πήγαινε σε κοντινό φούρνο και αγόραζε ένα. Εκείνη την ημέρα όμως τα πράγματα δυσκόλευαν…

Η ώρα περνούσε και κανένας δεν έφερνε πρόσφορο. Έψαξε καλά στα ράφια του Ιερού, μήπως και υπήρχε κάποιο από προηγούμενη φορά, μα δε ευρήκε τίποτε. Τότε έκανε νόημα σε δύο πνευματικά του παιδιά, να πλησιάσουν στο Ιερό, και τους ζήτησε να πάνε γρήγορα στο φούρνο και να ζητήσουν πρόσφορο. Εάν δεν εύρισκαν, να ζητούσαν από κάποιες ενορίτισσες, που πάντα φρόντιζαν και είχαν.

ΘΑΥΜΑΣΤΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑΙ!!

 

ΤΟ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΠΕΝΘΟΣ!!

 

Ένας αδελφός, προχωρημένος στην πνευματική ζωή, την ώρα που έκαμνε τον κανόνα του μαζί με τον συνασκητή του, του ήταν αδύνατο να συγκρατήσει τα δάκρυά του και τότε, σταματούσε να λέει τον ψαλμό.

Μιά φορά ο συνασκητής του, τον παρακάλεσε να του πει τί σκέπτεται την ώρα του κανόνα και κλαίει τόσο πικρά.

Αυτός του είπε:

«ΙΔΕ Η ΜΗΤΗΡ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ» (Μαρκ.Γ΄34΄)!!!

 

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ!!

«Ήλθε  στο  κελλί   μου  ένας  Καθηγητής  Πανεπιστημίου  και  παραπονιόταν  για κάποια  προβλήματα  που  είχε. Και εγώ του είπα:

“Κύριε  Καθηγητά,  αυτά  τα  προβλήματα  τα  έχεις  από  την  κοιλιά  της  μητέρας  σου”.

Ο  καθηγητής  δάκρυσε  και  άρχισε  να  κλαίει.

Και  του  λέω:

“Εσύ, ένας  Καθηγητής  Πανεπιστημίου, να  κλαις;”.

«ΠΑΣ ΔΕ Ο ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΣ, ΠΑΝΤΑ ΕΓΚΡΑΤΕΥΕΤΑΙ» (Α’Κορινθ. Θ’25’)!!!

 

ΤΑ ΒΔΕΛΥΡΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΑ ΠΑΘΗ, ΤΗΣ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΘΟΝΟΥ...

  

Ένας σοφός Βασιλέας βασανιζόταν από μία σκέψη:

«Ποιό είναι άραγε, το μεγαλύτερο πάθος στον άνθρωπο;». Πάντα, λοιπόν, κατέληγε σε δύο πάθη, στον φθόνο και στην πλεονεξία. Θέλησε, κατόπιν, να κάνει ένα «πείραμα», με σκοπό να διαπιστώσει ποιό από τα δύο είναι χειρότερο.

Καλεί στην στιγμή ένα δούλο του, που ήταν ονομαστός γιά την πλεονεξία και κάποιον άλλο δούλο, που ήταν γνωστός γιά τον φθόνο του και τους λέει:

«Είμαι πολύ ευχαριστημένος μαζί σας, και είμαι διατεθειμένος να σας δώσω ό,τι θέλετε, ό,τι μου ζητήσετε, με τη διαφορά ότι, αυτό που θα ζητήσει ο πρώτος, θα το δώσω διπλάσιο στον δεύτερο».

Η ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑΣ...

 

ΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑΙ ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ!!

 

<<Κάποτε, μάζευα αμύγδαλα στην περιοχή μας, και πέρασε ένα αεροπλάνο, επειδή το μέρος μας είναι μεταξύ δύο βουνών· ένα βουνό εδώ και άλλο εκεί, και είμασθε στη χαράδρα. Ο βόμβος του αεροπλάνου, ερχόταν σαν μελωδία, σαν μουσική, να πούμε. Έφυγε η ψυχή μου, αμέσως, απότομα! Έφυγε η ψυχή μου προς υπάντησιν του Νυμφίου, όπως λέει στον Απόστολο: «Ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι, ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα» (Α´ Θεσσαλ. Δ’17΄)!!!

ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΟΝ ΦΡΟΝΗΜΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ!!

 

Ο ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ, ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ...

 

"Στου Γηροκομείου την αυλή, πάνω σ’ ένα παγκάκι,

κάθεται ολομόναχο, θλιμμένο γεροντάκι.

Σκέφτεται όσα έκανε όλα αυτά τα χρόνια

και βλέπει πώς κατάντησε σ’ αυτή την καταφρόνια.

 

Ευτυχισμένοι ζούσανε αυτός και η φαμελιά του,

η όμορφη γυναίκα του, τα δύο τα παιδιά του.

Αυτός και η γυναίκα του συνέχεια στην δουλειά,

θέλανε τα παιδάκια τους, να ζήσουνε καλά.

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΑΠΟΦΘΕΓΓΕΤΑΙ, ΚΡΙΤΙΚΑΡΕΙ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙ!!

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΗΣΥΧΙΑΣ!!

 

        Τρείς φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί.
        Ο πρώτος, διάλεξε ως έργο του, να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό Λόγο: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί»!
        Ο δεύτερος, να επισκέπτεται τους αρρώστους.
        Και ο τρίτος, έφυγε γιά να ησυχάσει στην έρημο.
        Ο πρώτος, λοιπόν, αν και κοπίασε γιά να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να επιτύχει και πολλά πράγματα, και με τον καιρό έπεσε σε ακηδία… Έτρεξε τότε προς βοήθεια στον μοναχό που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον ευρήκε και αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει ορθά την ιερή επιθυμία που είχε...

«…ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΑΦΑΙΡΕΙ» (Επίκουρος 341-270 π.Χ.)!

 

"ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ" (Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης)!!

Ιερομόναχος …:

«Εγώ, Γέροντα, ήμουνα είκοσι χρόνια απλός μοναχός. Και είναι αλήθεια, ότι όταν έγινα ιερεύς, δυσκολεύθηκα πολύ, δεν μπορούσα να συνηθίσω ότι ήμουνα ιερεύς. Από την επομένη ημέρα που έγινα παπάς, με πολέμησε ο διάβολος με λογισμούς, με αγωνία, με φόβο, με πάλεψε πολύ με αυτά…»

 

Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ, ΤΗΝ ΑΔΙΑΚΡΙΤΟΝ ΥΠΑΚΟΗΝ!!

  

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΟΣ!!

Ένας αδελφός, ερώτησε τον αββά Μακάριο τον Μέγα, σχετικά με την τελειότητα. Και απάντησε ο Γέροντας τα εξής:

«Δεν μπορεί να είναι κανείς τέλειος, εάν δεν αποκτήσει ταπείνωση μεγάλη στην καρδιά και στο σώμα, εάν δεν μάθη δηλαδή:

Να μην υπολογίζει τον εαυτό του σε καμιά περίπτωση, αλλά να προτιμά να βάζει ταπεινά τον εαυτό του χαμηλότερα απ’ όλη την Κτίση, να μην κρίνει διόλου κάποιον, παρά μόνο τον εαυτό του, να υπομένει την καταφρόνια και να αποστρέφεται ολόψυχα κάθε κακία.

Η ΒΑΣΙΣ ΚΑΙ Η ΚΟΡΥΦΗ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ!!

 

ΑΣ ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΘΑ ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ, ΤΗΝ ΩΡΑΝ ΤΗΣ ΕΚΔΗΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΚΑΙΡΑ ΕΙΣ ΤΑ ΑΙΩΝΙΑ!!

 «Όταν ενθυμούμαι τον θάνατον, καταπατώ την αλαζονεία μου και κατανοώ ότι, δεν είμαι τίποτε»!!

Άγιος Δανιήλ Κατουνακιώτης (1846-1929).

Ο ΠΟΛΥΤΙΜΗΤΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ!!

 

ΘΑΥΜΑΣΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΛΑΙ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΙ!!

 

«Ο άνδρας, αδελφοί μου, εγέννησε την γυναίκα από την πλευρά του, χωρίς γυναίκα, και μετά πάλιν έγινε γερός. Εδανείσθη η γυναίκα την πλευράν από τον άνδρα και την  εχρωστούσε.  Εγεννήθησαν  ωσάν  τα  άστρα  του ουρανού γυναίκες εις τον Κόσμον, αλλά δεν εφάνη καμμία αξία  να  γεννήση  άνδρα,  να  πληρώση  την  πλευράν  οπού εχρεωστούσε, παρά η Δέσποινα Θεοτόκος, οπού ηξιώθη διά  την  καθαρότητά  Της  και  εγέννησε  τον  γλυκύτατον Χριστόν εκ Πνεύματος Αγίου, χωρίς άνδρα, παρθένος, και πάλιν  έμεινε  παρθένος,  και  επλήρωσεν  Εκείνη την πλευράν του Αδάμ!

Η ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΟΦΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗΝ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ!!

 

Μία μητέρα, θέλησε κάποτε να διδάξει στο παιδί της ότι, ο κακός φίλος μπορεί να συμπαρασύρει, πολλές φορές, ακόμα και μία ολόκληρη παρέα στο κακό.

Γιά το σκοπό αυτό, τοποθέτησε στο κοφίνι με τα λαχταριστά μήλα, τα οποία λάτρευε ο γιός της και γευόταν καθημερινά, ένα και μοναδικό σάπιο μήλο. Το αποτέλεσμα ήταν, μετά από λίγο, να αρχίσουν να σαπίζουν, ένα προς ένα, όλα τα υπόλοιπα όμορφα και λαχταριστά μήλα. Ο γιός τότε, με απορία, λέει στην μητέρα του:

«ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΥΠΟΘΗΚΑΣ, ΜΟΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ» (γ.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)!!