Από την σοβαρή και απολύτως έγκυρη ιατρική ιστοσελίδα, "Αφήστε με να ζήσω", εγκρίτων και Ορθοδόξων Χριστιανών Ιατρών, μεταφέρομε το συγκλονιστικό αυτό video (σε στιλ cartoon), που δείχνει την όντως φρικιαστική διαδικασία του απανθρώπου φόνου της εκτρώσεως, δηλαδή, της βασανιστικής και μαρτυρικής εκτελέσεως ενός απολύτως αθώου ανθρωπίνου εμβρύου.
1.Συμβαίνει πολλές φορές να σου μιλάει με λογισμούς ο
σατανάς και να σου λέει: «Κοίταξε πόσα κακά έργα έχεις κάνει... Η ψυχή σου
είναι γεμάτη ανομίες, βαρύνεσαι με πολλές και βαρύτατες αμαρτίες…». Μη σε
ξεγελάει μ’ αυτά ο σατανάς και με πρόφαση ταπεινώσεως σε σπρώχνει στην
απελπισία. Εσύ λοιπόν αποκρίσου του: «Ναι, αλλά έχω γραπτές τις διαβεβαιώσεις
του Θεού, που λέει: “Δεν επιθυμώ το θάνατο του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψει με
τη μετάνοια και να έχει ζωή!”». Γιατί εξ άλλου κατέβηκε o Θεός στη γη; Γιά να σώσει τους
αμαρτωλούς και να φωτίσει αυτούς που ζουν στο σκοτάδι και να δώσει ζωή στους
νεκρούς από την αμαρτία!
<<Η τελεία αγάπη, είναι να πουλήσεις όλα σου τα πράγματα, να τα δώσεις ελεημοσύνη και να πας να βρεις αφέντη και να πουληθής σκλάβος. Και όσα πάρεις, να τα δώσεις όλα. Να μην κρατήσεις τίποτα γιά εσένα!
Βαρύ σου φαίνεται; Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό;
Κάνε το άλλο:
Μη πουληθής σκλάβος. Μόνο πούλησε τα πράγματά σου. Δώσε τα όλα ελεημοσύνη. Το κάνεις;
Ακόμη βαρύ σου φαίνεται και αυτό;
Ας έλθωμε παρακάτω:
Δεν μπορείς να δώσεις όλα σου τα πράγματα; Δώσε τα μισά. Δώσε το ένα τρίτο, δώσε το ένα πέμπτο.
Ακόμη βαρύ σου φαίνεται;
Είπαν κάποιοι στον γέροντα Επιφάνιο:
<<Ο Καζαντζάκης είχε κάποιες πνευματικές ανησυχίες και αναζητήσεις>>.
Τότε τους απάντησε ο π. Επιφάνιος:
<<Και τί μ’ αυτό;
Πού κατέληξε;
Ξέρετε τί ζήτησε ο ίδιος να γραφή στον τάφο του;
«Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος».
Και εγράφη βεβαίως.
Παραθέτομεν αυτούσιον από το blog Pavlosmelas1904, το κάτωθι πολύ ενδιαφέρον και αφυπνιστικόν κείμενον, το οποίον αποτελεί κόλαφον δια τον τωρινόν Αρχιεπίσκοπον Κρήτης, ο οποίος έκρινε σκόπιμον, γονυκλινής (…!), να προσφέρη δέησιν υπέρ αναπαύσεως της ψυχής τού γνωστού βλασφήμου συγγραφέως Ν. Καζαντζάκη:
ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Η Λεβεντογέννα Κρήτη κάποτε έβγαζε Αγίους και ήρωες. Είχαν αείποτε έντονο θυμικό οι Κρήτες και όταν το μεταποίησε ο Απόστολος Παύλος με το μπόλι του Ευαγγελίου, στράφηκε σε άλλη θετική κατεύθυνση. Έγινε από κατακόρυφη φθίνουσα πορεία, ταχύτατη ανοδική ορμή «προς τα τελειότερα και θυμηδέστερα»… Τώρα, τελευταία, βέβαια ήκιστα η Μεγαλόνησος ακολουθεί το λαμπρό παρελθόν της. Τα δείγματα της εκκλησιαστικής εκκοσμίκευσης είναι πολυπληθέστερα στην επικράτειά της, αναλογικά με τα άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας.
Αλλοιώθηκε το απολυτίκιο του πνευματικού πατέρα του νησιού Αποστόλου Τίτου που αιώνες επικρατούσε, μόνο και μόνο για να αρέσει στους αγαπολόγους - «εκσυγχρονιστές». Λένε ότι ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης ο υμνογράφος το συνέταξε. «Διορθώθηκε» από τους σύγχρονους ομολόγους του (ως προς την Αρχιερωσύνη και μόνο) και προσαρμόσθηκε στα σύγχρονα «πιστεύω». Στις καινούργιες αντιλήψεις της μεταπατερικής συλλογιστικής… Βέβαια και από πλευράς συντακτικής δεν στέκει. Δεν συντάσσεται εμπρόθετο ρήμα με εμπρόθετο προσδιορισμό στην Αττική διάλεκτο. Υπάρχει σπανιότατα στην γλώσσα της Αγίας Γραφής αλλά γενικά αποφεύγεται. Το ορθό θα ήταν «ως ουν ταύτην εισήξας τω φωτί του Κυρίου». Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα που χάνονται κάτω από την σκιά άλλων βαρύτερων ατοπημάτων…
Τώρα, που κάπως καταλάγιασε ο κουρνιαχτός από τις τραγικές αποκαλύψεις γιά το δωδεκάχρονο κοριτσάκι του Κολωνού, ας προχωρήσουμε σε μία άλλη ΦΟΒΕΡΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, που, δυστυχώς, με επιμέλεια την αποσιωπούν όλοι οι αρμόδιοι, αλλά και τα γνωστά «παπαγαλάκια» της ποδηγετούμενης δημοσιογραφίας.
Στο βιβλίο «Τετράδιο Εργασιών Νεοελληνικής Γλώσσας», της Πρώτης Γυμνασίου, που απευθύνεται σε παιδάκια δώδεκα και δεκατριών ετών, υπάρχει ένα εγκληματικό κείμενο, που θεωρεί φυσιολογική την σχέση ενός μαγαζάτορα-ηλεκτρολόγου, με ένα κοριτσάκι αυτής της ηλικίας…
Γιατί, κανείς από τους αρμοδίους και τους δημοσιογράφους των Μ.Μ.Ε. δεν μίλησε γι’ αυτό;;;
Γιατί, δεν εγκαλούνται ως ένοχοι τέτοιων κακουργημάτων εις βάρος των παιδιών μας, όσοι εγκρίνουν και προωθούν τέτοια κείμενα στα σχολικά βιβλία των παιδιών μας, στην προεφηβική και εφηβική ηλικία;;;
Κάποτε, λέγει ένας αδελφός στον γέροντα Χαράλαμπο τον Διονυσιάτην:
«Γέροντα, ένας μοναχός κάθεται στον δείνα τόπον. Ο καϋμένος δεν έχει τίποτε. Αν του πάνε οι άλλοι, τρώει, αν όχι, δεν πάει να ζητήση. Να του στείλουμε λίγο μαγειρεμένο φαγητό να φάει;».
Και ο διακριτικός γέροντας, ερωτά:
«Μπορεί να δουλέψει αυτός ο μοναχός;».
«Ναι γέροντα», απήντησε ο αδελφός.
«Αλλά θα μου πης, είναι ασκητής και γι’ αυτό δεν δουλεύει. Έστω... Μπορεί, τουλάχιστον, να περπατήση;».
«Ναι γέροντα, μπορεί».
-Αν θες να πάρεις κόρη, τη μάνα πρωτοθώρει!
-Το σκυλί δαγκώνει τον τελευταίο!
-Κλαίει τ’ αμπέλι ακλάδευτο, κλαίει και κλαδεμένο!
-Όποιος δεν ξέρει να γδάρει, χαλάει κρέας και τομάρι!
Μοναχός είναι:
Η τάξις και η κατάστασις των Ασωμάτων Αγγέλων, που κατορθώνεται μέσα σε υλικό και ρυπαρό σώμα!
Μοναχός είναι:
Εκείνος που είναι αφοσιωμένος μόνο στις Εντολές και στους Λόγους του Θεού, και τις εφαρμόζει σε κάθε χρόνο και τόπο και πράγμα!
Μοναχός είναι:
Μία
συνεχής βία της ανθρωπίνης φύσεως και μία αδιάκοπη φυλακή των αισθήσεων!
Είπε κάποιος γέροντας:
<<Λίγο-λίγο, συνήθισε την καρδιά σου να λέει γιά τον κάθε ένα από τους αδελφούς:
«Στ' αλήθεια, αυτός είναι πιο προχωρημένος από εμένα, στον δρόμο του Θεού».
Και πάλι να λέει:
«Αυτός είναι καλλίτερος από εμένα».
<<Λέγει ο προφήτης Ησαΐας: «Κύριε, ἐν θλίψει ἐμνήσθην σου» (Ησαΐας ΚΣΤ’16’)!!!
Μέσα στις θλίψεις και στους
πειρασμούς Σέ ενεθυμήθην Κύριε.
Πολλές φορές, όταν έχουμε όλα τα αγαθά, ξεχνάμε τον Θεόν. Όπως λέγει η Γραφή γιά τον Ισραήλ: «Ἐνεπλήσθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος, ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη· καὶ ἐγκατέλιπε τὸν Θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτὸν» (Δευτερ. ΛΒ’15’)!!! Τον εκαλόθρεψα, λέγει, τον Ισραήλ, τον επάχυνα, του έδωσα Λαούς γύρω να κατακτήση, του έδωσα γη, όλα αυτά, και εκείνος με απελάκτισε και με εγκατέλειψε. Και πολλές φορές επέτρεψε ο Θεός να υποδουλωθή ο Ισραηλιτικός Λαός, γιά να ξαναγυρίση εις Αυτόν!
Εξ αυτού συμπεραίνομε ότι, ο Θεός σέβεται την ελευθερία μας και μάς αφήνει να κάνουμε αυτό που θέλουμε, διότι η ελευθερία είναι δώρο Του, και ο Θεός δεν αναιρεί τον Εαυτό Του, δεν παίρνει πίσω το δώρο που μας έδωσε.
Ο
Άγιος Νεκτάριος λέγει γιά τoν χαρακτήρα και
την επαγγελία του Χριστιανισμού:
«Ο Χριστιανισμός, δεν είναι σύστημα φιλοσοφικό, ούτε εδρεύει μόνο στο γνωστικό του ανθρώπου, αλλά μάλλον στο βουλητικό και συναισθηματικό. Διότι ο Χριστιανισμός, δεν έχει σαν αρχή την μόρφωση απλώς του πνεύματος, αλλά την διάπλαση της καρδιάς!
Γιά άλλη μία φορά το απάνθρωπο πρόσωπο του αντικοινωνικού Κράτους εκδηλώνεται, σε μία επί πλέον περίπτωση, στην οικογένεια της κας Μαρίας Χ..
Αναφέρουμε συνοπτικά το
ιστορικό:
Η κα Μαρία Χ. είναι τρίτεκνη ΑΜΕΑ (με ποσοστό αναπηρίας 85%) και σοβαρά νευρολογικά προβλήματα και την όραση περιορισμένη στο 9%, και είναι μόλις ηλικίας 47 ετών...
Το δηλωθέν οικογενειακό τους εισόδημα, μόλις υπερβαίνει τις 10.000€…
<<Όταν ο Θεός δεν μας δίνει κάτι, που επίμονα του ζητούμε, τότε δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Ή δεν μας το δίνει γιά το καλό μας, ή εμείς δεν ξέρουμε πώς και πότε να του το ζητήσουμε, χωρίς να αποκλείεται να συμβαίνουν και τα δύο μαζί.
Όσον αφορά την πρώτη περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το γιατί. Και τούτο, διότι είναι ανεξερεύνητες οι Βουλές του Κυρίου! Γι’ αυτό σιωπώ!
Γιά την δεύτερη, όμως, περίπτωση, θα μπορούσα να σου πω πάρα πολλά.
Πρώτα-πρώτα, όταν ζητάμε κάτι από τον Θεό, δεν πρέπει να στυλώνουμε τα πόδια μας και να του λέμε: «Τώρα θέλω αυτό». Διότι, κάτι τέτοιο, δεν είναι μόνον απαράδεκτον, αλλά αποτελεί και μεγάλη ασέβεια προς τον Δημιουργό μας. Ποιός είσαι εσύ, ή αν θέλεις, ποιός είμαι εγώ, που μπορώ να ζητήσω απαιτητικά κάτι από τον Θεό μας και μάλιστα να Του προσδιορίσω και τον χρόνο χορηγήσεώς του;
Αξίζει να παρακολουθήσωμε, μετά πολλής προσοχής, την εξαιρετική αυτή βιντεοσκόπηση, από τον αείμνηστο και λίαν αγαπητό π. Εφραίμ (Γεώργιο Μπουτσουρή), που έγινε στις 13 Ιανουαρίου του 1994 με το νέο ημερολόγιο (δηλαδή, την τελευταία ημέρα του Δεκεμβρίου του 1993 με το παλαιό). Πρόκειται διά μία ωραία ανάβαση από το μικρό λιμανάκι της Σκήτεως της Αγίας Άννης προς το Κυριακό, με ενδιάμεση στάση την Ιερά Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και ξενάγηση στο συγκεκριμένο κελλίο, του οποίου προΐστατο ο γέρων Μακάριος. Τόσο το πανέμορφο τοπίο, όσο και η πολύ ενδιαφέρουσα ξενάγηση στον Ιερό Ναό και την Καλύβη της Ιεράς Κοιμήσεως της Θεοτόκου, θα μας συναρπάσσουν!
Στο κωδωνοστάσιο της Εκκλησίας του χωριού, είχε τοποθετηθή ένα μεγάλο ρολόϊ. Ήταν το μοναδικό του χωριού και όλοι, περαστικοί και μη, διώρθωναν τα ρολόγια τους, σύμφωνα μ’ αυτό.
Έτσι έκανε και ο κύριος Τάσος. Πηγαίνοντας κάθε πρωΐ στην εργασία του, σταματούσε πάντα, και συντόνιζε το ρολόϊ του σύμφωνα με το ρολόϊ του Ναού.
Μία ημέρα ο ιερέας του Ναού, τον φώναξε και του είπε:
«Κύριε Τάσο, σας βλέπω κάθε ημέρα να περνάτε από εδώ και να διορθώνετε το ρολόϊ σας. Ποτέ όμως δεν σας είδα, να μπαίνετε στην Εκκλησία, γιά να εκκλησιασθήτε. Η Εκκλησία μας, δεν έχει μόνο ρολόϊ...».
Και απάντησε ο κύριος Τάσος ως εξής:
<<Τα πατερικά βιβλία λένε ότι ο αββάς Νισθερώ, απέκτησε φήμη Αγίου ανδρός.
Πήγε λοιπόν, κάποιος αδελφός και του λέει:
«Τί αρετή έκανες, πάτερ, και έφθασες σ’ αυτά τα μέτρα;».
Και απαντά ο αββάς:
«Αφότου μπήκα στο Μοναστήρι, είπα: “Εγώ και το γαϊδούρι ένα είμασθε. Όσο μιλάει το γαϊδούρι, όταν το δέρνεις, τόσο θα μιλάω και εγώ”».
Αυτό ήταν το θεμέλιο του αββά! Ό,τι και να γίνει, ακόμη και να τον δείρουν, η απάντηση του ήταν: «Ευλόγησον»!
Τώρα εμείς, φθάσαμε στο σημείο να μην σηκώνουμε λόγο...
Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο και αναρωτήθηκε:
«Τί λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο;».
Όταν άνοιξαν τελικά το πακέτο, δεν φαντάζεσθε, πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε το ποντικάκι, όταν διαπίστωσε, πως επρόκειτο γιά μία ποντικοπαγίδα. Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα γιά να ανακοινώσει το φοβερό αυτό νέο, στα άλλα ζώα, φωνάζοντας:
«Μία ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι… Μία ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι…».
Η κότα κακάρισε και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
«Κυρ-ποντικέ, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα γιά εσάς. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμμιά επίπτωση σε εμένα. Εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου η ποντικοπαγίδα στο σπίτι».
Το ποντικάκι γύρισε τότε και κοίταξε τον χοίρο με παράπονο.
-Το γουρούνι, πρόβατο δεν γίνεται!
-Στην ώρα της μία βελονιά, σε γλιτώνει από εννιά!
-Έχεις ήλιο στην αυλή σου και σου λένε γιά λυχνάρι!
-Ο μουσαφίρης και το ψάρι, τη δεύτερη μέρα βρωμάνε!
<<Εγώ έχω ψωμί να φάω, ενώ εσύ δεν έχεις. Εάν σου δώσω ένα κομμάτι και εσένα, που δεν έχεις, τότε φανερώνω, πως σε αγαπώ!
Άμα φάω όλο το ψωμί και εσύ πεινάς, τί φανερώνω;
Πως η αγάπη που έχω σε εσένα, είναι ψεύτικη…
Έχω δύο ποτήρια κρασί να πιώ, εσύ δεν έχεις. Εάν δώσω και σε εσένα απ’ αυτό και πιείς, τότε φανερώνω πως σε αγαπώ!
Άμα όμως δεν σου δώσω, είναι κάλπικη η αγάπη...
-Του κόρακα τ’ αυγά, δεν βγάζουν περιστέρια!
-Του κακού κακό μην κάνεις, το δικό του τόνε φθάνει!
-Όποιος αρνιέται το σφάλμα του, σφάλλει δύο φορές!
-Ο εργατικός ευκαιρεί πάντοτε, ο τεμπέλης ποτέ!
